ciążyć
Look at other dictionaries:
ciążyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, ciążyćżę, ciążyćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odczuwanym jako męczący ciężar; przygniatać, męczyć kogoś swoim ciężarem; zamykać się, opadać pod własnym ciężarem : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… … Słownik języka polskiego
Ą — (minuscule: ą) is a letter in the Polish, Kashubian, Lithuanian, Creek, Navajo, Western Apache, Chiricahua, Mescalero, Gwich in, Tutchone, and Elfdalian alphabets. It is formed from the letter a and an ogonek and usually denotes a nasal a sound.… … Wikipedia
sumienie — 1. Brać, wziąć kogoś, coś na swoje sumienie «brać, wziąć, przyjmować, przyjąć za kogoś, za coś odpowiedzialność moralną»: Ale tak kapitan, jak i pierwszy mechanik, którzy dostatecznie przejrzeli przestępczą grę swego armatora, nie chcieli wziąć… … Słownik frazeologiczny
ciążenie — n I rzecz. od ciążyć ∆ fiz. Ciążenie powszechne → grawitacja ∆ Prawo ciążenia Newtona «zasada dotycząca przyciągania się cząstek materii we Wszechświecie; prawo grawitacji» … Słownik języka polskiego
ciężyć — ndk VIb, ciężyćżę, ciężyćżysz, cięż, ciężyćżył → ciążyć … Słownik języka polskiego
gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… … Słownik języka polskiego
grawitować — ndk IV, grawitowaćtuję, grawitowaćtujesz, grawitowaćtuj, grawitowaćował fiz. «podlegać prawu ciążenia powszechnego, ciążyć ku pewnemu punktowi wskutek siły przyciągania» przen. «skłaniać się ku czemuś» Poeta grawitujący ku klasycyzmowi. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
ugniatać — ndk I, ugniataćam, ugniataćasz, ugniataćają, ugniataćaj, ugniataćał, ugniataćany 1. forma ndk czas. ugnieść (p.) 2. «o czymś ciężkim, zbyt małym, za ciasnym: ciążyć, wywierać ucisk, sprawiać ból; uwierać, uciskać, cisnąć, dolegać; gnieść» Karabin … Słownik języka polskiego
być — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XIIa, jestem, jest, są, będę, będzie, bądź {{/stl 8}}{{stl 7}}I {{/stl 7}}{{stl 8}}w funkcji samodzielnej {{/stl 8}}{{stl 7}}: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istnieć, żyć, występować … Langenscheidt Polski wyjaśnień
